महानगर म्हणजे कांक्रीटचे जंगल. सर्व सुखसोयी असणार वन किंवा टू रूम फ्लेट. पण मुंबई- दिल्ली सारख्या 'वेगवान' महानगरात कुणालाही कुणासाठी वेळ नसतो- अगदी घरच्या माणसांसाठीही. जीवांचे नातेही इथे व्यावसायिक रित्या जगले जातात. कधी-कधी असं वाटते या सुख-सुविधांसाठीच माणूस इथे जगत असतो. इथे घंटी वाजवल्यावर ही फार वेळाने दार उघडले जाते. ए. सी. युक्त अशा फ्लेट मधे प्रवेश करताच क्षणी इथल्या नात्यातला थंडपणा जाणवतो. जिथे वाऱ्यालाही प्रवेश नाही अश्या घरांत वसंत कसा बहरेल???
कांक्रीटचे जंगल आहे
कागदी मुखौटे आहे.
टेबलवर सजलेला
एक उदास कैक्टस आहे.
प्रेमाचा ओलावा इथे
ए. सी.पेक्षा ही थंड़ आहे.
वसंत इथे
कधीच 'बहरत' नाही'
कारण फ्लैटचा दरवाजा
कागदी मुखौटे आहे.
टेबलवर सजलेला
एक उदास कैक्टस आहे.
प्रेमाचा ओलावा इथे
ए. सी.पेक्षा ही थंड़ आहे.
वसंत इथे
कधीच 'बहरत' नाही'
कारण फ्लैटचा दरवाजा
सदैव बंद असतो.
